|
نغمه ی امید 
|
یادداشت در آمریکا من تصمیم دارم که از این به بعد آدم خوبی باشم،دست از گناهان بشویم، قلب خود را یکسره تسلیم خدا کنم، از دنیا و مافیها چشم بپوشم. تنها، آری تنها لذت خویش را در آب دیده قرار دهم.من روزگار کودکی خود را در بزرگواری و شرف و زهد و تقوی سپری کرده ام.من آدم خوبی بوده ام، باید تصمیم بگیرم که مِن بعد نیز خود را عوض کنم.حوادث روزگار آدمی را پخته می کند و حتی گناهان مانند آتشی آدمی را می سوزاند. اوایل تابستان 1959 [ دوشنبه 90/11/24 ] [ 10:0 عصر ] [ کمیل ]
|
درباره وبلاگ  باز غبار غم برجان اندوهناکم نشسته باز ابرهای اندوه آسمان دلم را پوشانده و می فشارد گلویم را بغض فروخورده ام دلتنگم دلتنگ روزمرگی ، دلتنگ بیهودگی؛ چند روزی است که ای که به داغ عشق تو عالمی پر غوغا شده صبا دست خالی است... ای که به ناز حسنت دست خوبان همه ترنج گشته از بهر ما گوشه نشینان و سوته دلان پیرهنی ، عطری ، وعده ی دیداری بفرست تا باز شود دیده دنیا بینمان ورنه به حتم زاین دلتنگی جانکاه امید رها ئی نمی رود |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
